Voorzover bekend heeft Van Kooten dit alleen gebruikt in 1986, als titel van een verhaaltje in Meer modermismen over een echtpaar dat stront heeft en daarom niet met elkaar praat. Zeg maar 'woorden zonder woorden'.
'Het komt hun wel goed uit', aldus Van Kooten, 'dat ze naar een verjaardag moesten. Kunnen ze allebei weer eens wat praten, want je krijgt er een droge mond van, van Zwijgstront.'
(onlangs kregen we dit woord aangereikt, gelezen in hedendaags boek)