Verschrikkelijk is de honger. Door de glazen wand van haar buik zie ik het allemaal. Een rode drukkerij, maar geen gelukkig rood. Fabrieksrood, armoederood. Armoederood, jazeker. Maar ze had immers een mond om mee te praten. En daarmee kun je nieuw denken zeggen.
(fragment uit tekst van Jan Arends - muziek De Kift)
